Lieverd,
Het lukte me even niet om stipt brieven aan je te schrijven. Maar gelukkig zijn de herinneringen er nog wel en doe ik mijn uiterste best om de tijd weer even in te halen en je alsnog een brief voor elke maand te schrijven.
De voorbije 2 maanden ben je goed ziek geweest: longontsteking, oorontsteking, virale infecties, zelfs een nachtje ziekenhuis… we kennen er nu alles van. Maar vanaf deze maand gaat het beter. Het is elke dag hout vasthouden dat die kleine kriebelhoest niet erger wordt, maar voorlopig gaat het goed met die weerstand van je. Zonder protest laat je je neusje spoelen, neem je het natuurlijke vitaminesiroopje (Echinasyr nvdr.) en drink je vers geperst appelsiensap. Nog even geduldig volhouden lieverd, de lente is in aantocht, samen met vakantie!
Het Landal-weekendje met familie, een weekendje aan zee, de grote Italiëreis, het staat allemaal voor de deur. Wij zijn er klaar voor en jij duidelijk ook. Je houdt van je nieuwe pop-up reisbedje (de Deryan peuterbox) en kruipt er hele dagen in en uit. Benieuwd of je het bedje ook nog leuk vindt als je beseft dat het eigenlijk om te slapen is.
Je leert elke dag bij. Naast mama en papa is je eerste woordje officieel ‘wauw’. Wat ben ik trots op jou (en ook op mezelf) dat je dat woord van mij hebt overgenomen. Verbaas je over de grote dingen in je leven, maar vergeet ook niet met verwondering te kijken naar al die kleine, maar mooie dingen. In jouw geval zijn dat voorlopig de rayons in Delhaize en de tijdschriften van mama – wauw.
Je hebt je eerste pasjes vrijdag de 13de gezet. Wat was tante Heleen blij dat je net haar uitkoos om naartoe te stappen. We weten nu dat je het kan, wees dus niet bang en verken de wijde wereld. Als je valt dan troosten we je. Dus stap, loop, ga en verken. Want ‘wauw’, wat zal je verbaasd zijn over de gave wereld waarin we leven.
Liefs, je mama
Liefie,
Wat hebben papa en ik genoten van onze eerste trip #faraway samen met jou. Er blijft helemaal niets meer over van onze ‘oude’ manier van vakantie nemen in Italië, maar de non-stop tijd met jou die in de plaats komt, is zoveel beter! Je bent een voorbeeldbaby, dat hoorden we in het Vlaams, Nederlands, Duits, Oostenrijks én Italiaans. Ik zei het al: met jou kan je overal komen, ook meer dan 1 keer.
Reizen is goed voor de ontwikkeling van een baby, volgens de boekjes. Maar ook in het echt, zo blijkt. Je kan nu alleen zitten, je staat sterk op je benen, je kan nog beter rollen en het fijne bijt- en grijpwerk is ook geoptimaliseerd. Je maakte voor het eerst kennis met het strand, de eendjes, wandelen in de bergen en Italiaanse koffie. Als we je nieuwsgierig zien kijken naar de hoge bergen, de vogels, de wapperende tent, het luchtbed… dan weten we dat je net zoveel van de natuur en van kamperen houdt als wij, en dat maakt me héél gelukkig. Iets met appel en boom, en dat we toch meer op elkaar gelijken dan het eerste zicht doet vermoeden, lieverd!
Nu we weer thuis zijn, proberen we het vakantiegevoel nog wat vast te houden. We gaan veel met je naar buiten, koken lekker zomers en aperitieven uitgebreid en dagelijks. We genieten nog even, om dan dat heerlijke Italiaanse ritme samen met kampeermateriaal, foto’s en herinneringen op te bergen tot volgend jaar. Het werkritme lonkt, de onthaalmoeder wacht op je, straks is alles weer het oude… maar niet voor we samen nog één keer schaterlachend hebben gedanst!
Liefs,
je mama
Colette,
Je bent een half jaar! Da’s tijd voor een Milestone foto-overzicht. Oké, er ontbreken enkele mijlpalen. Er zijn zeker foto’s van die momenten, maar niet met de kaartjes. Soms vergeten we dat met ons chronisch tekort aan slaap. Ik geloof dat andere ouders hier begrip voor zullen hebben :) Ook de ouders van Nelles, die ons de kaartjes kado deden – waarvoor dank!!!
Feiten op een rijtje:
- gewicht: 7,490kg – lengte: 65cm
- je eet nu ook fruitpap, wat ben je een blije en goede eter
- je kan nu ook al even wachten op je eten, als we je wat afleiding geven tenminste
- je wordt elke keer weer wakker met een glimlach
- vind ik leuk: mama’s kinderliedjes, rollen naar van rug naar buik, rammelaars
- vind ik niet leuk: aankleden na het badje, broccoli eten
Wat er volgende maand te gebeuren staat… je gaat je ogen niet kunnen geloven. Word al maar enthousiast liefje!
Liefs, je mama
Lieve Colette,
De dagen, weken, maanden gaan steeds sneller. Ik begrijp dat nu, die mijmerende mama’s die raad geven ‘geniet maar, ze zijn snel groot’. Je bent alweer gegroeid, dat merk ik aan je kleren én aan je maniertjes. Je zit als een grote juffrouw bij aan tafel en eet pap van diverse groenten: tomaat, wortel, courgette, pastinaak, broccoli, bloemkool, sla, spinazie, aubergine, pompoen, rode boet, tuinkers, venkel. Je krijgt echt alles te eten… kom later dus niet zeggen dat ik het je niet leren eten heb.
Een fijne vijfde maand, dat wel. Maar ook met een keerzijde. Sinds enkele weken heb je een kleine verdikking op je neusbrug. Om zeker te weten wat dat is, moest je even onder narcose zodat dokter Gert rustig een kijkje kon nemen in je neus. Wat vond ik het triestig om je met dat kleine maskertje en mini-infuusje in de operatiekamer te zien liggen. Gelukkig was er een behulpzaam verpleegteam en werden zowel jij als ik goed verzorgd. Gelukkig gaat het maar om een onschuldige cyste, helaas moeten we nog even op consultatie in Leuven zodat de cyste kan verwijderd worden. Ach, als dit weer allemaal achter de rug is, kunnen we niet anders dan zeggen ‘was het dat maar’.
Feiten op een rijtje:
- 200g groentepap (sinds 01/05) en 4 flesvoedingen van 180ml per dag
- je eerste pasfoto is genomen, kidsID in orde, je kan mee op reis!
- al voor de 2de keer naar Landal het Vennenbos, deze keer met oma en opa
- na 4 controles sinds je geboorte zijn je heupjes in orde verklaard, wat een opluchting
- vind ik leuk: proberen te drinken uit een open beker, gekieteld worden, trappelen
- vind ik niet leuk: wachten op eten – punt – al de rest vind je superleuk én interessant
En omdat niets deze maand zo goed samenvat als onze Instagram-foto’s:
Pruts, ons zorgeloze leventje is gedaan. We zijn nu non-stop bezorgd om jou, maar ach, wat zijn we gelukkig.
X, mama
Onze kleine tjiftjaf (zoals papa je graag noemt),
14 weken non-stop samen: jij en ik, we zijn een topteam geworden. Maar helaas, ik heb het je al gezegd, is het leven meer dan eten en baden alleen. Met wat coaching van de zijlijn word je een meisje van de wereld.
Je leert nu vollenbak van andere kindjes bij onthaalmoeder Chris, je gaat de wijde wereld in met omama en opapa en wordt extra in de watten gelegd door oma en opa. Ondertussen ben ik aan het werk en denk ik non-stop aan je. Als het kon, ik zou je speelgoed-mobieltje eens laten rinkelen om te vragen hoe het gaat. Dan vertel je me honderduit over je avonturen, je lacht om het plezier dat je hebt met je onthaal-vrienden en je roept nog snel ‘tot later mam’. Als ik je ‘s avonds glimlachend oppik, weet ik zeker dat je het goed hebt.
Feiten op een rijtje:
- gewicht: 6,230kg – lengte: 62cm – 5 à 6 flesvoedingen van 150ml per dag
- nu en dan slaap je de nacht door – heerlijk vinden we dat
- nu en dan word je ‘s nachts eens wakker – ‘honger is honger’, dat heb jij ons geleerd
- je zit al flink in de kinderstoel bij aan tafel – grote fascinatie voor chocopot en botervlootje
- je eerste bezoekje aan zee en eerste nacht op hotel was een succes, we kunnen overal met je komen, ook meer dan één keer
- vind ik leuk: grijpen naar speelgoedjes met geluid, baden in de badschelp, op het waskussen liggen
- vind ik niet leuk: te warm gekleed zijn, zon in ogen, wachten op eten
Ik tel elke dag af, naar de avond, tot aan het weekend. Ik ben nog nooit zo graag thuisgeweest.
Colette, met jou erbij is alles zoveel gaver! Het gewone leven wordt buitengewoon. Kus, je mama.
Colette,
Het is een knappe maand geweest. Ik begon een projectje waarbij ik elke dag je outfit fotografeerde. Na 3 dagen vergat ik het alweer. Ik startte met het bijhouden van jouw eet- en slaapschema. Na 2 dagen besloot ik dat dat totaal geen zin had. Ik ging vollenbak voor het project ‘Colette’. Dat hield ik een hele maand vol!
Ik genoot van al die kleine dingetjes die mij echt doen lachen:
- je ontwaakt als ‘ne grote’: rekken, strekken, geeuwen, met je ogen knipperen, wat smakken en nog even snoozen
- je handjes hebben het altijd druk: als je slaapt, als je eet, ze bewegen altijd
- net als je voeten trouwens
- als ik gekke geluiden maak (want dat moet van het kinderheil), dan kijk je me aan met een blik die zegt: ‘mam, belachelijk hoor’
- en als je naar papa wil, dan knipper je charmant met je wimpers, zoals alleen dochters dat kunnen
Ik ben trots als ik volgende feiten kan opsommen:
- gewicht: 5,730kg – lengte: 58cm
- borstvoeding gestopt, wat drink je de fles toch graag en vlot en goed
- nog steeds slaan naar speelgoedjes, grijpen is er voorlopig nog niet bij
- zitten, met een beetje hulp
- optrekken vanuit liggende houding, met behulp van grote handen
- geduldig wachten in de relax tot mama gedaan heeft met poetsen, wassen, strijken, koken
- en je bent gedoopt, omdat elke reden voor een feestje een goede is (23 maart 2014)
En ik moet opnieuw schaterlachen als ik deze anekdote neerschrijf:
3u17: Je bent samen met mama wakker. Papa haalt iets om te drinken. Je hebt je fles net helemaal leeg gegeten en het is tijd om je te verluieren.De volle luier bewaren we voor papa en leggen we op zijn plaats. We gniffelen als partners in crime om ‘het pakske’ dat we voor hem hebben. Wanneer papa terug in bed komt, is hij gespeeld boos op je. ‘Wie heeft die luier hier gelegd?’… Ik heb je nog nooit zo horen schaterlachen.
Weet je, wij gaan ons handen nog vol hebben met je!
Liefs, je mama.
Lief meisje,
Na 2 maanden zijn we dikke vrienden, zeker als je pap bij me drinkt of in bad gaat. Helaas voor jou bestaat het leven uit meer dan eten en baden en bestaat er ook nog zoiets als slapen en geduld en vloeien er hierdoor al wel eens tranen (zowel bij jou als bij mij :). Gelukkig voor jou zijn papa en jij, na 2 maanden, nog dikkere vrienden. Hij wil zijn meisje niet zien mopperen dus wiegt hij je in z’n armen in slaap of geeft je stiekem een extra flesje. We zien je dan glimlachen en we weten wel zeker dat je dan een denkbeeldige tweet verstuurt met hashtag #winning.
Ach, wat willen we graag een voorbeeldige dochter volgens het boekje, maar nog liever willen we dat je creatief en uniek uit de hoek komt. Dus alles wat niet volgens het boekje verloopt, zetten we in de categorie ‘creatief’. En als we eens goed willen vloeken omdat je enkel op de arm wil slapen dan noemen we je ‘uniek’. Er zit immers meer hippie in je ouders dan je zou denken: leven op het ritme van de baby, speelgoed geselecteerd op kleur en megaveel knuffels en zoenen. We zullen over enkele jaren wel zien of het de juiste aanpak was om je zo te verwennen…
Je droomt erg levendig en je gezichtsuitdrukking is heel expressief: rollen met je ogen, doen alsof je slaapt, neuriën in je slaap, wenkbrauwen fronsen… Wat zou ik graag weten wat er in dat kleine hoofdje van je omgaat.
Feiten op een rijtje:
- gewicht: 4,600kg – lengte: 55,5cm
- vlotte overschakeling op flesvoeding (voorlopig 50% moedermelk, 50% flesvoeding)
- mama ziek, Colette kerngezond – tiptop weerstand door de moedermelk
- slaan naar speelgoedjes, voorbode van grijpen
- hoofdje goed rechtop, ook als je op je buik ligt
- fraselen en voluit lachen, ook als we het vragen
- heel even alleen spelen in de relax of op het speeltapijt
Colette, je doet het goed meisje en wat zijn we trots op je…
zelfs als je om 3u besluit dat het goed geweest is met de nacht en alvast aan je dag begint.
Liefs, mama!
Lieve Colette,
En toen was je er.
Papa en ik rijden naar het ziekenhuis. Zenuwachtig en bang, maar vooral gelukkig. Want vandaag ontmoeten we jou voor het eerst. 7u30: aankomst materniteit – 8u30: vertrek richting operatiekamer – 9u30: we horen en zien je voor het eerst. Het is overbodig te zeggen dat de tranen bij mama en de cameraflitsen bij papa overvloedig zijn. Alles staat stil, wauw, wat ben je perfect.
Het is niet te onderschatten, zo plots ter wereld komen, wanneer de dokter het beslist. Maar wat deed je dat goed meid. Als een sterk meisje kijk je, niet bang, maar meteen nieuwsgierig in het rond en verteder je het hele operatieteam. De dokter vindt je mooi, de verpleegster heel erg lief en wij vinden je ons prinsesje. Niet moeilijk dat je hele familie meteen kennis met je wil maken, je wil omhelzen en zoenen.
Onze tijd samen in het ziekenhuis is intens en mooi, maar als de borstvoeding niet wil lukken door de drukte van verplegend personeel en de routine in het moederhuis, verlangen we al snel naar thuiskomen met ons meisje. Op de laatste dag van het jaar rijden papa en ik, met jou, naar huis. Opnieuw zenuwachtig en bang, maar ontzettend gelukkig. We weten niet hoe we het gaan redden, maar zoals steeds storten we er ons vollenbak in. We zijn een goed team, papa en ik. We jongleren met flesjes moedermelk, pampers, rompertjes alsof we nooit anders gedaan hebben. We zijn een goed team, ook jij en ik. Door heel veel oefenen en volhouden, gaat de borstvoeding na 2 weken probleemloos. Wat ben ik trots op je!
Dagelijks kijk ik naar je en denk ik: dit moment komt nooit meer terug. Ik verplicht mezelf te genieten van de lieve baby die je bent en ik hou de herinneringen vast voor als je eens begint te puberen. Ik denk aan al die mijlpalen uit de eerste maand: je eerste badje, je eerste wandeling in de koets, je eerste uitstap naar het buitenland, je eerste glimlach.
Met die glimlach krijg je alles gedaan. Iedereen smelt voor dat lieve gezichtje. Ook ik. Wat zie, hoor, ruik, voel ik je graag. Nooit had ik gedacht zoveel van iemand te kunnen houden, al van bij de eerste oogopslag. Liefde op het eerste gezicht bestaat. Vergeet nooit, je papa en ik houden zielsveel van je.
Veel liefs,
mama
PS: ik beloof de brief van volgende maand luchtig te houden. Maar amai, zo’n geboorte van een kleine, dat doet wat met een mens.
Dag 3: 28/12
Colette: ik oefen m’n longen tijdens het bezoekuur. De bezoekers die zaterdag langs kwamen, hebben geweten hoe ik klink.
mama en papa: wat kan het druk zijn in het moederhuis: kinesist, verpleging, vroedvrouw, kinderarts, gyneacoloog, kind en gezin… iedereen wil zijn informatie doorgeven en wil kennismaken met Colette.
Dag 4: 29/12
Colette: vandaag leert mijn papa hoe hij me een badje moet geven. Ik vind het zalig in het warme bad, dat heb ik zeker van ons mama.
mama en papa: na een heel korte nacht met geknapte uiltjes, trommelvliezen en zenuwen, weten we hoe een hongerkreet klinkt. Elke dag leert mama bij over borstvoeding en hopelijk gaat het voeden snel als vanzelf.
-
- tante Jolien
-
- tante Heleen
-
- nonkel Tom
-
- met Stan
-
- Mama en ik
-
- Bij m’n overgrootouders op schoot
-
- wat een dotje versie 3 – met m’n dekentje van omama
-
- De meisjes doen een kettingkus!
Dag 1: 26/12
Colette: ter wereld komen is vermoeiend, ik slaap veel, maar drink ook al goed bij mama.
mama en papa: we komen ogen te kort, het hele operatiegebeuren is vermoeiend én pijnlijk, maar wat is dat het waard! We doen ook ons uiterste best om iedereen op de hoogte te brengen en de kaartjes te versturen. Missie geslaagd: normaal kregen jullie vrijdag het kaartje in de bus.
Dag 2: 27/12
Colette: ik heb een goede nacht achter de rug en heb mama wel 3u na elkaar laten slapen. Ben ik geen voorbeelddochter?
mama en papa: mama mag eindelijk wat eten na een nuchtere eerste dag, het bekomt me, maar uiteraard nog steeds aan het herstellen in bed.
Op heel korte tijd leerde ik al heel wat leuke mensen kennen:
-
- Omama
-
- Opapa
-
- Oma
-
- Opa
-
- Meter Inneke – bij een volgende bezoek vlei ik me ook eens bij nonkel Tom op schoot, wacht maar af!
-
- Peter Filip en ik – ook bij hem moet ik eens op schoot zien te raken!
-
- Papa op de foto met zijn 3 beste vrienden.
-
- Omama en haar meisjes, Stan is nog steeds wat teleurgesteld dat er geen jongen voor hem bij is.
-
- Wat een dotje versie 1
-
- Wat een dotje versie 2
-
- Mij raken ze hier niet kwijt…
-
- Attent en lekker eten in het moederhuis!
Liefje,
na 38 weken voorbereiding kunnen papa en ik met een gerust hart zeggen dat we klaar zijn voor je komst. Beneden staat de familiewieg voor je klaar, je kamertje is ingericht, de suikerbonen en het kaartje zijn klaar, je geboortelijstje is gelegd en wij zijn super ongeduldig. We willen je nu echt wel knuffelen!
Voor de curiezeneuzen onder jullie alvast een sneakpeak van het kamertje:
- nachtlampje: door papa aangepast vogelhuisje *ja, vergunning voor deze verbouwing is aangevraagd*
- kapstokje: miniatuurdieren van Schleich
- warmtekussentje giraf van Leschi via The Present
- bedje van Troll bij Dreambaby
- handgemaakte keramische vogellamp van Alma’s Room via Lou Le Chien
- muurstickers hartjes en tekst op maat door Xod
Laat je niet meer te lang op je wachten?
Tot snel lieverd, mams
Lieverd,
Zeven maanden done, twee to go. De buik groeit serieus, dus het lijkt wel of je in een nieuwe groeispurt bent terecht gekomen. De dokter heeft bevestigd dat je hard groeit, mijn tonnetje is dus niet enkel van het snoepen.
Ons suikeruitstapje is dan ook goed verlopen. Ik heb je hartslag en bewegingen via de monitor kunnen horen en met de suikeropname van mama is alles in orde. Papa ging voor deze controle niet mee op pad, dus heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem stiekem in te schrijven voor de prenatale cursussen. Een eerste ontmoeting met het moederhuis hebben we al achter de rug. Papa weet nu precies waar het verloskwartier is (al vreest hij dat het eerder een verlosetmaal zal worden) en mama weet nu wel zeker dat er wifi is op de kamers *gelukkig*.
***
Je kan gerust zijn, na een aantal heel drukke werkmaanden voor mama, en enkele drukke weken voor papa in het vooruitzicht, nemen papa en ik nu nog even de tijd om alle voorbereidingen af te werken. Je kamertje is bijna af, er liggen kleertjes voor je klaar, je geboortekaartje krijgt een definitief ontwerp en we hebben een mooie, sterke naam voor je gekozen.
Maar sst hoor, die naam blijft nog even tussen ons, totdat je klaar bent om kennis te maken met de buitenwereld. En totdat wij echt helemaal klaar zijn om met jou kennis te maken.
Tot gauw,
mams
Schatje toch,
Nu begint het wel heel echt te worden hoor. Ik voel je elke dag (én nacht) en de nesteldrang steekt, tot papa’s ergenis, nu en dan de kop op. Ik heb alvast een moodboard gemaakt voor je kamertje, want da’s wat mama graag doet: fantaseren, plannen en lijstjes maken. En papa, tja, die moet die lijstjes uitvoeren è. Gelukkig motiveren jouw stampjes hem om heel wat dingen van het lijstje te schrappen. Waarvoor dank, klein petatje.
Papa spreekt je elke dag lief, grappig of geruststellend toe, knijpt in je wangetjes en wrijft over je hoofdje. Volgens zijn zwangerschapsboek voor mannen kan je nu immers horen, zien en voelen. Nu je alles en iedereen om je heen kan horen, let je dan niet op de foute muziek van tegenwoordig en stop je je oren even toe als mama vloekt, en let je flink op tijdens de Italiaanse les? Dat spaart ons later heel wat tijd uit in je culturele en taalkundige opvoeding. Ook hiervoor alvast dank, mini-mensje.
Maak je ook geen zorgen meer over je sportieve opvoeding. Je papa en peter zijn immers op reis geweest naar de grootste Europese fietsbeurs in Friedrichshafen. Ze hebben er voor jou een veilige fietskar uitgekozen die ook achter papa’s mountainbike kan. Zo kan je met papa en opapa de Italiaanse bergpaadjes verkennen en hen aanmoedigen: ‘vai papà, vai o-papà vai’!
***
Ondertussen is het al weer drie weken geleden dat we je voor het laatst zagen op de echo. Al je organen werden gecheckt, dat zag er prima uit. Ook je lijfje was al erg gegroeid: helemaal volgens schema. Volgende week trekken jij en ik er samen op uit, voor de suikertest en een kennismaking met de vroedvrouw en dan moeten we alweer vier lange weken wachten voor we je terug op beeld kunnen zien. Wat ben ik nu al benieuwd.
***
Liefje, ik begin je nu echt te kennen en ook je papa is vertrouwd met je kickbox-kunsten. En nu wij je stilaan beginnen te kennen, wil ik je met de hele wereld delen. Ik wil trots tonen dat dit vinnige en blije baby’tje ons kindje is. Maar nog even geduld, voor ons en voor iedereen. Het is nog te vroeg om af te tellen, maar we kijken al heel erg uit naar je komst!
Tot gauw,
mams.
Ahja: en als iemand zich afvraagt hoe het voelt als je baby ‘s nachts heel erg actief is en waarom je dan weinig nachtrust hebt. Ik vergelijk het met onderstaand filmpje, maar dan ‘indoor’:
Oh liefje,
ik voel je bewegen. Voor het eerst. Wat ben je een wiebelkont seg!
Iedereen spreekt over een fantastisch en geruststellend gevoel. Wel, ik vind het tot nu toe maar wat grappig. Nadat ik denk dat ik iets vreemd gegeten heb, komt het besef dat jij dat bent, lieverd. Ik voel je, nu steeds vaker.
Vorige week reed je papa om een frietje. Met een driedubbele salto heb je meteen duidelijk gemaakt dat je blij was dat hij thuis was, of dat er frietjes op het menu stonden. Nu al een echte Belg! Net zoals je ook dansend reageert op een lekker tasje koffie. Gelukkig dus ook een echte Italiaan!
***
Dit weekend hebben we aan je meter en peter gevraagd of ze jouw beschermengels willen worden. En dat willen ze! Wat mag je je twee minihandjes kussen dat je aan deze lieve mensen je nieuwjaarswensen mag voorlezen. Begin maar te oefenen op je mooiste glimlach, dan schrijf ik je alvast in voor de voordrachtles.
***
Nu we halfweg zijn, beginnen we af te tellen. Naar de volgende controle, waar al je organen een check zullen krijgen. Naar de start van je kinderkamer, waar mama overloopt van de ideeën en papa overloopt van de goesting om eraan te starten. En naar het uitkiezen van meubels, kleertjes, buggy’s, bedjes, knuffels en speelgoed.
Maar blijf voorlopig nog maar even veilig zitten, zodat je dubbel zo groot kan worden en ik nog even kan genieten van je turnbewegingen in m’n buik. Haast je niet, doe het rustig aan, op je eigen tempo en dan zien we je snel op de echo en binnenkort in het echt!
Liefs,
mama.
Leave A Comment