brief aan mijn dochter * jaar 0, maand 5
Lieve Colette,
De dagen, weken, maanden gaan steeds sneller. Ik begrijp dat nu, die mijmerende mama’s die raad geven ‘geniet maar, ze zijn snel groot’. Je bent alweer gegroeid, dat merk ik aan je kleren én aan je maniertjes. Je zit als een grote juffrouw bij aan tafel en eet pap van diverse groenten: tomaat, wortel, courgette, pastinaak, broccoli, bloemkool, sla, spinazie, aubergine, pompoen, rode boet, tuinkers, venkel. Je krijgt echt alles te eten… kom later dus niet zeggen dat ik het je niet leren eten heb.
Een fijne vijfde maand, dat wel. Maar ook met een keerzijde. Sinds enkele weken heb je een kleine verdikking op je neusbrug. Om zeker te weten wat dat is, moest je even onder narcose zodat dokter Gert rustig een kijkje kon nemen in je neus. Wat vond ik het triestig om je met dat kleine maskertje en mini-infuusje in de operatiekamer te zien liggen. Gelukkig was er een behulpzaam verpleegteam en werden zowel jij als ik goed verzorgd. Gelukkig gaat het maar om een onschuldige cyste, helaas moeten we nog even op consultatie in Leuven zodat de cyste kan verwijderd worden. Ach, als dit weer allemaal achter de rug is, kunnen we niet anders dan zeggen ‘was het dat maar’.
Feiten op een rijtje:
- 200g groentepap (sinds 01/05) en 4 flesvoedingen van 180ml per dag
- je eerste pasfoto is genomen, kidsID in orde, je kan mee op reis!
- al voor de 2de keer naar Landal het Vennenbos, deze keer met oma en opa
- na 4 controles sinds je geboorte zijn je heupjes in orde verklaard, wat een opluchting
- vind ik leuk: proberen te drinken uit een open beker, gekieteld worden, trappelen
- vind ik niet leuk: wachten op eten – punt – al de rest vind je superleuk én interessant
En omdat niets deze maand zo goed samenvat als onze Instagram-foto’s:
Pruts, ons zorgeloze leventje is gedaan. We zijn nu non-stop bezorgd om jou, maar ach, wat zijn we gelukkig.
X, mama