Ja, een tweede baby is net zo magisch als de eerste!
Na 40 lange weken is ze er eindelijk! Ons tweede wonder en prachtige, kleine zus is zondag 27 maart geboren!
Lieverd,
Het lukte me even niet om stipt brieven aan je te schrijven. Maar gelukkig zijn de herinneringen er nog wel en doe ik mijn uiterste best om de tijd weer even in te halen en je alsnog een brief voor elke maand te schrijven.
De voorbije 2 maanden ben je goed ziek geweest: longontsteking, oorontsteking, virale infecties, zelfs een nachtje ziekenhuis… we kennen er nu alles van. Maar vanaf deze maand gaat het beter. Het is elke dag hout vasthouden dat die kleine kriebelhoest niet erger wordt, maar voorlopig gaat het goed met die weerstand van je. Zonder protest laat je je neusje spoelen, neem je het natuurlijke vitaminesiroopje (Echinasyr nvdr.) en drink je vers geperst appelsiensap. Nog even geduldig volhouden lieverd, de lente is in aantocht, samen met vakantie!
Het Landal-weekendje met familie, een weekendje aan zee, de grote Italiëreis, het staat allemaal voor de deur. Wij zijn er klaar voor en jij duidelijk ook. Je houdt van je nieuwe pop-up reisbedje (de Deryan peuterbox) en kruipt er hele dagen in en uit. Benieuwd of je het bedje ook nog leuk vindt als je beseft dat het eigenlijk om te slapen is.
Je leert elke dag bij. Naast mama en papa is je eerste woordje officieel ‘wauw’. Wat ben ik trots op jou (en ook op mezelf) dat je dat woord van mij hebt overgenomen. Verbaas je over de grote dingen in je leven, maar vergeet ook niet met verwondering te kijken naar al die kleine, maar mooie dingen. In jouw geval zijn dat voorlopig de rayons in Delhaize en de tijdschriften van mama – wauw.
Je hebt je eerste pasjes vrijdag de 13de gezet. Wat was tante Heleen blij dat je net haar uitkoos om naartoe te stappen. We weten nu dat je het kan, wees dus niet bang en verken de wijde wereld. Als je valt dan troosten we je. Dus stap, loop, ga en verken. Want ‘wauw’, wat zal je verbaasd zijn over de gave wereld waarin we leven.
Liefs, je mama
Liefie,
Wat hebben papa en ik genoten van onze eerste trip #faraway samen met jou. Er blijft helemaal niets meer over van onze ‘oude’ manier van vakantie nemen in Italië, maar de non-stop tijd met jou die in de plaats komt, is zoveel beter! Je bent een voorbeeldbaby, dat hoorden we in het Vlaams, Nederlands, Duits, Oostenrijks én Italiaans. Ik zei het al: met jou kan je overal komen, ook meer dan 1 keer.
Reizen is goed voor de ontwikkeling van een baby, volgens de boekjes. Maar ook in het echt, zo blijkt. Je kan nu alleen zitten, je staat sterk op je benen, je kan nog beter rollen en het fijne bijt- en grijpwerk is ook geoptimaliseerd. Je maakte voor het eerst kennis met het strand, de eendjes, wandelen in de bergen en Italiaanse koffie. Als we je nieuwsgierig zien kijken naar de hoge bergen, de vogels, de wapperende tent, het luchtbed… dan weten we dat je net zoveel van de natuur en van kamperen houdt als wij, en dat maakt me héél gelukkig. Iets met appel en boom, en dat we toch meer op elkaar gelijken dan het eerste zicht doet vermoeden, lieverd!
Nu we weer thuis zijn, proberen we het vakantiegevoel nog wat vast te houden. We gaan veel met je naar buiten, koken lekker zomers en aperitieven uitgebreid en dagelijks. We genieten nog even, om dan dat heerlijke Italiaanse ritme samen met kampeermateriaal, foto’s en herinneringen op te bergen tot volgend jaar. Het werkritme lonkt, de onthaalmoeder wacht op je, straks is alles weer het oude… maar niet voor we samen nog één keer schaterlachend hebben gedanst!
Liefs,
je mama
Colette,
Je bent een half jaar! Da’s tijd voor een Milestone foto-overzicht. Oké, er ontbreken enkele mijlpalen. Er zijn zeker foto’s van die momenten, maar niet met de kaartjes. Soms vergeten we dat met ons chronisch tekort aan slaap. Ik geloof dat andere ouders hier begrip voor zullen hebben :) Ook de ouders van Nelles, die ons de kaartjes kado deden – waarvoor dank!!!
Feiten op een rijtje:
- gewicht: 7,490kg – lengte: 65cm
- je eet nu ook fruitpap, wat ben je een blije en goede eter
- je kan nu ook al even wachten op je eten, als we je wat afleiding geven tenminste
- je wordt elke keer weer wakker met een glimlach
- vind ik leuk: mama’s kinderliedjes, rollen naar van rug naar buik, rammelaars
- vind ik niet leuk: aankleden na het badje, broccoli eten
Wat er volgende maand te gebeuren staat… je gaat je ogen niet kunnen geloven. Word al maar enthousiast liefje!
Liefs, je mama
Lieve Colette,
De dagen, weken, maanden gaan steeds sneller. Ik begrijp dat nu, die mijmerende mama’s die raad geven ‘geniet maar, ze zijn snel groot’. Je bent alweer gegroeid, dat merk ik aan je kleren én aan je maniertjes. Je zit als een grote juffrouw bij aan tafel en eet pap van diverse groenten: tomaat, wortel, courgette, pastinaak, broccoli, bloemkool, sla, spinazie, aubergine, pompoen, rode boet, tuinkers, venkel. Je krijgt echt alles te eten… kom later dus niet zeggen dat ik het je niet leren eten heb.
Een fijne vijfde maand, dat wel. Maar ook met een keerzijde. Sinds enkele weken heb je een kleine verdikking op je neusbrug. Om zeker te weten wat dat is, moest je even onder narcose zodat dokter Gert rustig een kijkje kon nemen in je neus. Wat vond ik het triestig om je met dat kleine maskertje en mini-infuusje in de operatiekamer te zien liggen. Gelukkig was er een behulpzaam verpleegteam en werden zowel jij als ik goed verzorgd. Gelukkig gaat het maar om een onschuldige cyste, helaas moeten we nog even op consultatie in Leuven zodat de cyste kan verwijderd worden. Ach, als dit weer allemaal achter de rug is, kunnen we niet anders dan zeggen ‘was het dat maar’.
Feiten op een rijtje:
- 200g groentepap (sinds 01/05) en 4 flesvoedingen van 180ml per dag
- je eerste pasfoto is genomen, kidsID in orde, je kan mee op reis!
- al voor de 2de keer naar Landal het Vennenbos, deze keer met oma en opa
- na 4 controles sinds je geboorte zijn je heupjes in orde verklaard, wat een opluchting
- vind ik leuk: proberen te drinken uit een open beker, gekieteld worden, trappelen
- vind ik niet leuk: wachten op eten – punt – al de rest vind je superleuk én interessant
En omdat niets deze maand zo goed samenvat als onze Instagram-foto’s:
Pruts, ons zorgeloze leventje is gedaan. We zijn nu non-stop bezorgd om jou, maar ach, wat zijn we gelukkig.
X, mama
Onze kleine tjiftjaf (zoals papa je graag noemt),
14 weken non-stop samen: jij en ik, we zijn een topteam geworden. Maar helaas, ik heb het je al gezegd, is het leven meer dan eten en baden alleen. Met wat coaching van de zijlijn word je een meisje van de wereld.
Je leert nu vollenbak van andere kindjes bij onthaalmoeder Chris, je gaat de wijde wereld in met omama en opapa en wordt extra in de watten gelegd door oma en opa. Ondertussen ben ik aan het werk en denk ik non-stop aan je. Als het kon, ik zou je speelgoed-mobieltje eens laten rinkelen om te vragen hoe het gaat. Dan vertel je me honderduit over je avonturen, je lacht om het plezier dat je hebt met je onthaal-vrienden en je roept nog snel ‘tot later mam’. Als ik je ‘s avonds glimlachend oppik, weet ik zeker dat je het goed hebt.
Feiten op een rijtje:
- gewicht: 6,230kg – lengte: 62cm – 5 à 6 flesvoedingen van 150ml per dag
- nu en dan slaap je de nacht door – heerlijk vinden we dat
- nu en dan word je ‘s nachts eens wakker – ‘honger is honger’, dat heb jij ons geleerd
- je zit al flink in de kinderstoel bij aan tafel – grote fascinatie voor chocopot en botervlootje
- je eerste bezoekje aan zee en eerste nacht op hotel was een succes, we kunnen overal met je komen, ook meer dan één keer
- vind ik leuk: grijpen naar speelgoedjes met geluid, baden in de badschelp, op het waskussen liggen
- vind ik niet leuk: te warm gekleed zijn, zon in ogen, wachten op eten
Ik tel elke dag af, naar de avond, tot aan het weekend. Ik ben nog nooit zo graag thuisgeweest.
Colette, met jou erbij is alles zoveel gaver! Het gewone leven wordt buitengewoon. Kus, je mama.
Bert en ik hebben er altijd een erezaak van gemaakt om ons drukwerk tot in de puntjes af te werken. We hebben dan ook werk gemaakt van het geboortekaartje en de doopsuiker van Colette.
Geboortekaartje
Aan het ontwerp heb ik verschillende uren, zelfs dagen gewerkt tot het design en het concept zowel voor Bert als mij perfect in orde waren en de uitvoering haalbaar was. Het printwerk is uitgevoerd door Xod, de digitale drukkerij waar ik werk op fantastisch pearl-papier. De afwerking tot een pochet gebeurde met onze geliefde dubbelzijdige tape. De roze omslagen, via AVA papierwaren, heb ik voorzien van een lining met chevron-patroon en zijn bedrukt met een huis-tuin-keukenprinter.
Doopsuiker
De plastic doosjes zijn gevuld met een mengeling van chocoladebolletjes met pinda-, hazelnoot-, speculaasvulling en overheerlijke maltesers. Deze doosjes zijn omhuld met een bedrukte wikkel (buitenzijde in 4 verschillende kleuren, binnenzijde opnieuw chevron-patroon) en afgewerkt met een gepersonaliseerd lint door printjelint. Voor het strikken heb ik beroep gedaan op ons mama (de omama van ons Colette).
De kinderdoosjes zijn gevuld met zure colaflesjes en omhuld met een bedrukte wikkel. De kunststof diertjes brachten we in de zomer al mee uit Italië. De keuze aan diertjes is daar veel groter en ze zijn vaak ook mooier dan deze die je in België vindt. Ook deze diertjes werden voorzien van een strikje en met secondelijm op de doosjes geplakt. De letterbak waarin de doosjes gepresenteerd werden lag nog ergens op zolder en kwam nu perfect van pas. De diertjes waren een groot succes, wat is er immers leuker dan alle diertjes grondig te bekijken en jouw favoriet uit te kiezen.
Colette,
Het is een knappe maand geweest. Ik begon een projectje waarbij ik elke dag je outfit fotografeerde. Na 3 dagen vergat ik het alweer. Ik startte met het bijhouden van jouw eet- en slaapschema. Na 2 dagen besloot ik dat dat totaal geen zin had. Ik ging vollenbak voor het project ‘Colette’. Dat hield ik een hele maand vol!
Ik genoot van al die kleine dingetjes die mij echt doen lachen:
- je ontwaakt als ‘ne grote’: rekken, strekken, geeuwen, met je ogen knipperen, wat smakken en nog even snoozen
- je handjes hebben het altijd druk: als je slaapt, als je eet, ze bewegen altijd
- net als je voeten trouwens
- als ik gekke geluiden maak (want dat moet van het kinderheil), dan kijk je me aan met een blik die zegt: ‘mam, belachelijk hoor’
- en als je naar papa wil, dan knipper je charmant met je wimpers, zoals alleen dochters dat kunnen
Ik ben trots als ik volgende feiten kan opsommen:
- gewicht: 5,730kg – lengte: 58cm
- borstvoeding gestopt, wat drink je de fles toch graag en vlot en goed
- nog steeds slaan naar speelgoedjes, grijpen is er voorlopig nog niet bij
- zitten, met een beetje hulp
- optrekken vanuit liggende houding, met behulp van grote handen
- geduldig wachten in de relax tot mama gedaan heeft met poetsen, wassen, strijken, koken
- en je bent gedoopt, omdat elke reden voor een feestje een goede is (23 maart 2014)
En ik moet opnieuw schaterlachen als ik deze anekdote neerschrijf:
3u17: Je bent samen met mama wakker. Papa haalt iets om te drinken. Je hebt je fles net helemaal leeg gegeten en het is tijd om je te verluieren.De volle luier bewaren we voor papa en leggen we op zijn plaats. We gniffelen als partners in crime om ‘het pakske’ dat we voor hem hebben. Wanneer papa terug in bed komt, is hij gespeeld boos op je. ‘Wie heeft die luier hier gelegd?’… Ik heb je nog nooit zo horen schaterlachen.
Weet je, wij gaan ons handen nog vol hebben met je!
Liefs, je mama.
-
- Welkom!
-
- Muziek: Zeg mama
-
- Handoplegging
-
- Belofte van de ouders
-
- ‘Allen’
-
- Doopsel
-
- Levensboompje
-
- Kaarsje – Tuur en Colette waren de eerste 2 dopelingen sinds lichtmis.
-
- Colette’s familie!
-
- En… FEESTEN!
Colette’s meter en mama’s metekindje zongen live ‘Zeg mama’. Zo ontroerend, gelukkig was die mascara waterproof!!!
Dubbelklik op de video om te starten, dubbelklik opnieuw op de video om te stoppen.
Deze hadden jullie nog van ons tegoed. Hier moeten niet veel woorden over gezegd worden: met het prachtige weer was het een weekend uit de duizend. Vennebos, ideaal voor vakantie met baby’s en kleine kinderen. Veel mogelijkheid tot wandelen en zwemmen. Fijne kinderboerderij en doolhof.
-
- voor het zwemmen…
-
- na het zwemmen…
-
- de warme bakker
-
- 2 mama’s met 2 baby’s met 2 identieke truitjes aan!
Het was zo goed dat we het weekendje in mei nog eens herhalen met oma en opa. Dat levert ongetwijfeld ook schoon beeldmateriaal op.
To be continued…
Lief meisje,
Na 2 maanden zijn we dikke vrienden, zeker als je pap bij me drinkt of in bad gaat. Helaas voor jou bestaat het leven uit meer dan eten en baden en bestaat er ook nog zoiets als slapen en geduld en vloeien er hierdoor al wel eens tranen (zowel bij jou als bij mij :). Gelukkig voor jou zijn papa en jij, na 2 maanden, nog dikkere vrienden. Hij wil zijn meisje niet zien mopperen dus wiegt hij je in z’n armen in slaap of geeft je stiekem een extra flesje. We zien je dan glimlachen en we weten wel zeker dat je dan een denkbeeldige tweet verstuurt met hashtag #winning.
Ach, wat willen we graag een voorbeeldige dochter volgens het boekje, maar nog liever willen we dat je creatief en uniek uit de hoek komt. Dus alles wat niet volgens het boekje verloopt, zetten we in de categorie ‘creatief’. En als we eens goed willen vloeken omdat je enkel op de arm wil slapen dan noemen we je ‘uniek’. Er zit immers meer hippie in je ouders dan je zou denken: leven op het ritme van de baby, speelgoed geselecteerd op kleur en megaveel knuffels en zoenen. We zullen over enkele jaren wel zien of het de juiste aanpak was om je zo te verwennen…
Je droomt erg levendig en je gezichtsuitdrukking is heel expressief: rollen met je ogen, doen alsof je slaapt, neuriën in je slaap, wenkbrauwen fronsen… Wat zou ik graag weten wat er in dat kleine hoofdje van je omgaat.
Feiten op een rijtje:
- gewicht: 4,600kg – lengte: 55,5cm
- vlotte overschakeling op flesvoeding (voorlopig 50% moedermelk, 50% flesvoeding)
- mama ziek, Colette kerngezond – tiptop weerstand door de moedermelk
- slaan naar speelgoedjes, voorbode van grijpen
- hoofdje goed rechtop, ook als je op je buik ligt
- fraselen en voluit lachen, ook als we het vragen
- heel even alleen spelen in de relax of op het speeltapijt
Colette, je doet het goed meisje en wat zijn we trots op je…
zelfs als je om 3u besluit dat het goed geweest is met de nacht en alvast aan je dag begint.
Liefs, mama!
-
- De ster van de dag!
-
- Het gastenboek tekenen.
-
- Er werd goed gefeest, maar ook hard gewerkt. Bedankt aan de helpende handen!
-
- En als iedereen opruimt, zorgen neef en nichtje voor Colette. Het zijn babysit-natuurtalenten.
Lieve Colette,
En toen was je er.
Papa en ik rijden naar het ziekenhuis. Zenuwachtig en bang, maar vooral gelukkig. Want vandaag ontmoeten we jou voor het eerst. 7u30: aankomst materniteit – 8u30: vertrek richting operatiekamer – 9u30: we horen en zien je voor het eerst. Het is overbodig te zeggen dat de tranen bij mama en de cameraflitsen bij papa overvloedig zijn. Alles staat stil, wauw, wat ben je perfect.
Het is niet te onderschatten, zo plots ter wereld komen, wanneer de dokter het beslist. Maar wat deed je dat goed meid. Als een sterk meisje kijk je, niet bang, maar meteen nieuwsgierig in het rond en verteder je het hele operatieteam. De dokter vindt je mooi, de verpleegster heel erg lief en wij vinden je ons prinsesje. Niet moeilijk dat je hele familie meteen kennis met je wil maken, je wil omhelzen en zoenen.
Onze tijd samen in het ziekenhuis is intens en mooi, maar als de borstvoeding niet wil lukken door de drukte van verplegend personeel en de routine in het moederhuis, verlangen we al snel naar thuiskomen met ons meisje. Op de laatste dag van het jaar rijden papa en ik, met jou, naar huis. Opnieuw zenuwachtig en bang, maar ontzettend gelukkig. We weten niet hoe we het gaan redden, maar zoals steeds storten we er ons vollenbak in. We zijn een goed team, papa en ik. We jongleren met flesjes moedermelk, pampers, rompertjes alsof we nooit anders gedaan hebben. We zijn een goed team, ook jij en ik. Door heel veel oefenen en volhouden, gaat de borstvoeding na 2 weken probleemloos. Wat ben ik trots op je!
Dagelijks kijk ik naar je en denk ik: dit moment komt nooit meer terug. Ik verplicht mezelf te genieten van de lieve baby die je bent en ik hou de herinneringen vast voor als je eens begint te puberen. Ik denk aan al die mijlpalen uit de eerste maand: je eerste badje, je eerste wandeling in de koets, je eerste uitstap naar het buitenland, je eerste glimlach.
Met die glimlach krijg je alles gedaan. Iedereen smelt voor dat lieve gezichtje. Ook ik. Wat zie, hoor, ruik, voel ik je graag. Nooit had ik gedacht zoveel van iemand te kunnen houden, al van bij de eerste oogopslag. Liefde op het eerste gezicht bestaat. Vergeet nooit, je papa en ik houden zielsveel van je.
Veel liefs,
mama
PS: ik beloof de brief van volgende maand luchtig te houden. Maar amai, zo’n geboorte van een kleine, dat doet wat met een mens.
Onvoorstelbaar hoe het woord ‘druk’ met een baby plots een heel nieuwe dimensie krijgt. Eenvoudige taken als ontbijten, de post uithalen of enkele foto’s online zetten, zijn even niet meer aan de orde. Met een baby is het back to basics: eat, sleep, cuddle, repeat. Deze plaatjes van onze lieve dochter wil ik jullie toch niet ontzeggen, dus tussen de maaltijd van Colette en de onze, nog snel even een update in beelden:
Happy 2014!
Nog geen week oud en alvast een nieuwjaarsbrief moeten lezen.
-
- Na een check-up door de vroedvrouw aan huis
-
- en een toertje in de relax
-
- ben ik klaar voor de nieuwjaarsbrieven.
Leave A Comment